بعثت؛ نوروز الهی‌شدن انسان

بزرگ‌ترین اتفاق در حیات بشر، بعثت رسول اعظم الهی است؛ مبارک حادثه‌ای که همیشه حدیث می‌ماند تا به نوسازی ایمان و اخلاق مردم جهت بدهد. زیباترین تعریف را حضرت خداوندگار، خود در آیه ۴۵ سوره مبارکه احزاب بیان می‌فرماید: «ای پیامبر، ما تو را گواه و نویددهنده و هشداردهنده فرستادیم که به‌فرمان خدا به‌سوی او دعوت کنی و چراغی روشنی‌بخش باشی!» چراغی که در فراسوی زمین و زمان، در شب و روز و در همه اعصار و برای همه نسل‌ها، همواره پرتوافشان باشد؛ مبارک روشنایی که راه رسیدن به سعادت را نشان دهد.

راهبردی که راهبری بی جبر و آزادانه انسان را بر محور تبشیر و انذار، به‌سوی رستگاری طراحی کند. در این طراحی کلان خداوندی است که حضرت رسول (ص) به تبیین فلسفه بعثت می‌پردازد به این سخن مانا که: «من مبعوث شدم تا بزرگواری‌های اخلاقی را کامل کنم.» یا چنان‌که آیت ا... شهیدمطهری در تبیین معنای این حدیث می‌گوید: «من معبوث شدم تا اخلاق را تکمیل کنم که در آن روح مکرمت هست» یعنی اخلاق بزرگواری، اخلاق آقایی و... در آن موج می‌زند.

در دریایی چنین است که فرزندان آدم و حوا می‌توانند به‌غوص بپردازند، قیمت پیدا کنند و ارزش افزا شوند. با تأسی مدام به سیره و سنت رسول ا... است که می‌توان در شمار «عبادا..» قرار گرفت و در همین ساحت است که راه برای رسیدن به‌مقام عظمای خلیفه‌اللهی باز می‌شود.

هرچه هست، هر ارزشی که هست، هر ارزش افزایی که هست، در همین است؛ در بندگی کردن و تنظیم به سیره و اخلاق محمدی. اعجاز بزرگ پیامبر (ص) بعد از قرآن همین است؛ اینکه انسان را از «بودن منجمد» به در آرد و به «شدن مستمر» برساند که بی توقف در مسیر کمال به پیش برود.

معجزه محمدی در این بود که سیاهی قیرگون شده زمان و زمین را درهم درید و از دل تاریکی، نه دریچه که دروازه‌ها به سوی نور گشود. فراتر از این، دیوار‌های باطل‌ساخته را فروریخت تا انسان بدون دیوار و حائل بتواند در ولایت الهی، «یخرجهم من الظلمات الى النور» را تجربه کند، بعد از آنکه سال‌ها در ولایت طاغوت، عکس این مسیر را در «یخرجونهم من النور الى الظلمات» می‌پیمود؛ مسیری که او را در شمار «اصحاب النار» قرار می‌داد با تأکید بر اینکه «هم فیهاخالدون.» باری، بعثت نه‌فقط عید برانگیختگی مصطفی‌ترین رسول خدا که نوروز بعثت انسان است تا بر «ولایت طاغوت» بشورد و غبار‌های آلودگی را از جسم و جان بشوید و در فرحناکی این شست وشو، خود را به «ولایت ا...» برساند. اینجاست که می‌توان بهشت را زیست، ملکوت را شهود کرد و کام از شهدی پر کرد که اولیای خدا بدان کام شیرین دارند. مبارک است این عید؛ این مبارک نوروز الهی‌شدن انسان.